வாழ்க்கைக் கவிதை வாசிப்போம்.. வானமளவு யோசிப்போம்.. முயற்சி என்ற ஒன்றை மட்டும்.. மூச்சுப்போல சுவாசிப்போம்...

Saturday, September 4, 2010

ஆசிரிய விருது பெறும் ஆசிரியர்களுக்கு வாழ்த்துகள்



தமிழக அரசின் "நல்லாசிரியர் விருது" பெறும் G.மதியரசன் M.A.,B.Ed.,M.Phil அவர்களுக்கு எம் உளம் கனிந்த வாழ்த்துகளினையும்,

துறையூர் பன்னாட்டு லயன்ஸ் சங்கத்தின் ஆசிரியர் தின விழ சிறப்பு விருதாக “ஆசிரியச்செம்மல்” விருதினை பெறும் எம் பள்ளி ஆசிரியர்கள்



T.குணசேகரன் M.A.,M.A.,B.Sc.,B.Ed
T.ஜம்புநாதன் M.A.,B.Sc.,M.Ed

அவர்களுக்கும் எம் உளம் கனிந்த வாழ்த்துகள்!

மேலும் மாணவர்களின் சிறப்பான கல்விக்கும்,வாழ்க்கையின் ஆரம்ப கட்ட கல்வி பயணத்தின் வெற்றிக்கும் உறுதுணையாக இருந்து செயல்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் எம் பள்ளி ஆசிரியர்கள் மேலும் பல விருதுகளினை பெற்றிட வாழ்த்துகின்றோம்

முன்னாள் மாணவர்கள்
தி.ப.தி.அர.தேசிய மேல்நிலைப்பள்ளி
மயிலாடுதுறை

Wednesday, September 1, 2010

தமிழய்யா முனைவர்.திரு.இராமபத்திரன் பரிமளரங்கனிடம் இணைந்தார்!!!


*** மேலே முன்பு இருந்த படம் மாற்றப்பட்டுள்ளது ***

காலை அந்த செய்தி வந்தபோது ஒரு நிமிடம் மூச்சு நின்று போனது. தமிழய்யா முனைவர் திரு இமாமபத்திரன் உலக வாழ்வில் இருந்து தன்னை விடுவித்து கொண்டு வைகுண்டம் அடைந்தார் என்கிற செய்தி இடியாய் தாக்கியது.

அவர் பாடம் நடத்தும் பாங்கும், தனிமனித ஒழுக்கமும், அவரின் நேர்மையான உழைப்பும், தான் செய்த வேலையை வேலையாக நினைக்காமல் தன் கடமையாக நினைத்த குணமும், அவர் கம்பரை, கம்பரின் தமிழை காதலித்த அழகும், பலமொழி புலமையும், நன்றி மறவா குணமும் நினைவில் வந்து வந்து போயின.

அவர் தன் கடைசி காலத்தில் தன் மகன் வீட்டில் புதுச்சேரியில் வசித்தாலும் தன் கடைசி விருப்பத்தின் பொருட்டு ரங்கன் காலடியில், காவிரியின் மடியில் கரைய ஆசைப்பட்ட காரணத்தால் அன்னாரின் உடல் அவர் வாழ்ந்த பரிமள ரங்கநாதர் சன்னதியில் உள்ள அவரது வீட்டுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது. என் வீட்டில் இருந்து அவர் வீட்டுக்கு கிளம்பி வரும் வழியில் எங்கள் பள்ளியை பார்த்தேன். களை இழந்து காணப்பட்டது. வாசலில் ஒரு கரும்பலகையில் அவரது மறைவு செய்தி எழுதி வைக்கப்பட்டு இருந்தது.

கிருஷ்ணஜெயந்தி என்று கூட பார்க்காமல் ரங்கன் தன் நடையை சாத்திகொண்டு துக்கம் அனுஷ்டித்தான். ரங்கனை சேவிக்க சந்தோஷமாக வந்த கூட்டம் இராமபத்திரன் அய்யாவின் மறைவை கேட்டு அதிர்ந்தது."கண்ணன் பிறந்தநாள் இந்த அஷ்டமி திதியில் அய்யா போய் அவனுடன் சேர்ந்தது மிகவும் பொருத்தமான நிகழ்வு" என்றே அங்கே இருந்த அத்தனை பேரும் முணுமுணுத்தனர்.

எங்கள் பள்ளி முன்னாள் தாளாளர் டாக்டர் வெங்கட்ரமணன் முதல் தற்போதைய தாளாளர் எங்கள் ஆசிரியர் திரு. ஜே.ஆர்.ஆர், முன்னாள் தலைமை ஆசிரியை திருமதி.புஷ்பவள்ளி, தற்போதைய தலைமை ஆசிரியர் திரு. கே.ஆர், உதவி தலைமை ஆசிரியர் திரு. கே.பி உட்பட அனைத்து ஆசிரியர்கள், முன்னாள், இன்னாள் மாணவர்கள் என அந்த ரங்கனின் சன்னதியே ஒரு வித இறுக்கமான சூழ்நிலையில் குழுமியிருந்தது.

அய்யாவை போய் பார்த்தேன். ஒரு கண்ணாடி பெட்டியில்.... அந்த ஸ்ரீரங்கம் ரங்கனின் கம்பீர சயனமா? குடந்தை சாரங்காவின் எழுந்தமாதிரி ஆனால் எழாமல் நடிக்கும் சயனமா? சுகவாசி மாயவரம் பரிமள ரங்கனின் சயனமா என தெரியாத அளவு "நான் இந்த உலகில் சாதிக்க வந்ததை சாதித்து விட்டு நிம்மதியாய் ரங்கனின் பாதம் பணிந்தேன்" என்கிற ஒரு கர்வமான மந்தகாச புன்னகையோடு அதே மாயவரத்தான் வேஷ்டி என சொல்லுவார்களே அந்த பட்டை மயில்கண் காரிகன் பஞ்சகச்சம், தோளில் ஆண்டாள் மாலை மாதிரி அதே பட்டை மயில்கண் சிகப்பு பச்சைகரை உருமா, நான்கு நாட்கள் முள்வெள்ளை மழிக்கப்படாத முகம், அதே கம்பீரம்....

பக்கத்தில் அய்யாவின் பாரியாள், மகள், மகன்...

"மூணு வருஷம் முன்னே அப்போலோவில் சேர்த்த போது டாக்டரம்மா (டாக்டர் டெல்பின் விக்டோரியா அம்மா) ரொம்ப உபகாரமா இருந்தாங்க. ரொம்ப கடமைப்பட்டிருக்கோம்" - இது அய்யாவின் மனைவி!

எனக்கு சிலிர்தது. இந்த நேரத்தில் இந்த நன்றி என்னும் வார்த்தை சொல்ல வேண்டுமா என்ன? அய்யாவின் குணம் அங்கே பிரதிபலித்தது.

வெளியே வந்தேன். அவருடைய தம்பி திரு. அரங்கநாதன் தமிழய்யா(எங்கள் பள்ளி தான்) வந்து என் கையை பிடித்து கொண்டு எதும் சொல்லாமல் அப்படியே நின்றார். அவர் கண்களில் கண்ணீர். நானும் கசிந்தேன். "வாசன் அப்பா கார்த்தால வந்துட்டு போனார். உங்க அப்பா இப்போதான் வந்துட்டு போனார்" என்றார். மயிலாடுதுறை சிவாவின் அப்பா அங்கே தான் இருந்தார்.

நினைத்து பார்க்க பிரம்மிப்பாக இருந்தது. நாங்கள் எல்லோரும் அவரிடம் படித்தோம். ஆனால் அதையும் மீறி எங்க குடும்பம் எல்லாம் கூட அவருக்காக வருகின்றது அங்கே அவர் குடும்ப துக்கத்தில் பங்கெடுக்க. காரணம் அவர் ஆசிரியர் என்பதுக்கும் மேலாக அவரிடம் படித்த மாணவர்களை நடத்திய விதம் தான்.

திரும்ப வீட்டுக்கு வரும் போது நகராட்சி மேல்நிலைப்பள்ளி வழியாக வந்தேன். வாசலில் கரும்பலகையில் "எங்கள் பள்ளியின் முன்னாள் மாணவர்..." என குறிப்பிட்டு அய்யாவின் மறைவு செய்தி எழுதி வைக்கப்பட்டு இருந்தது. என்ன தான் அவர் எங்கள் பள்ளியின் மாபெரும் ஆசிரியராக இருந்தாலும் அந்த பள்ளிக்கு மாணவர் தானே 60 வருடம் முன்பாக! அதான் டெல்லிக்கு ராஜாவானாலும் வீட்டுக்கு பிள்ளை தானே! அவரைப்போலவே அவர் படித்த பள்ளிக்கு ஒரு கும்பிடு போட்டுவிட்டு வந்தேன் இப்படிப்பட்ட ஒரு ஆசிரியரை எங்கள் பள்ளிக்கும் எங்களுக்கும் தந்தமைக்காக!

அய்யாவின் ஆன்மா ஆண்டவனிடத்தில் அமைதியடையட்டும்!